Na hun Franse avontuur heeft de familie Meiland hun zinnen gezet op een nieuw hoofdstuk in Italië. In het dorp Mornico Losana, gelegen tussen de wijnheuvels van de Oltrepò Pavese, hebben ze een woning gekocht. Of ze er permanent zullen wonen is nog de vraag, maar de stap naar het Italiaanse platteland roept automatisch een andere vraag op: hoe integreer je eigenlijk in een klein Italiaans dorp?
Voor veel Nederlanders die een huis kopen in Italië — of dat nu een tweede woning is of een nieuwe thuisbasis — is het leven in zo’n gemeenschap een droom. Maar het romantische beeld van een espresso op het dorpsplein en een warm welkom van de buren, komt niet altijd vanzelf. De ervaring van de Meilandjes in Frankrijk laat zien dat integratie moeite kost — en soms op onverwachte weerstand stuit.
Italië biedt andere kansen. Maar ook daar geldt: wie zich écht wil thuisvoelen, moet bereid zijn om zich aan te passen. Wat kunnen de Meilandjes — en iedereen die een Italiaans dorpsleven ambieert — doen om zich welkom, ingebed én gewaardeerd te voelen?
1. De taal is meer dan communicatie: het is een gebaar van respect
Hoewel veel Italianen bereid zijn om een woordje Engels te spreken, is het spreken van de taal essentieel voor wie méér wil dan boodschappen doen. Je hoeft niet perfect te zijn, maar zelfs een paar basiszinnen kunnen het verschil maken. Het toont inzet, nederigheid en bereidheid om de lokale cultuur te omarmen.
Voor de Meilandjes, met hun flair en kameraanwezigheid, kan dit een interessante uitdaging zijn. Maar in tegenstelling tot hun ervaring in Frankrijk, waar ze soms de indruk wekten boven de lokale gebruiken te staan, biedt Italië een frisse kans om het anders aan te pakken. Begin klein: met een “buongiorno” op straat, een praatje bij de bar, een bezoek aan de markt. Taal opent harten.
2. Zichtbaar zijn zonder op de voorgrond te treden
In een Italiaans dorp hoef je jezelf niet te verkopen — je bent al zichtbaar zodra je er bent. Maar hoe je je presenteert maakt uit. Dorpsgemeenschappen zijn sociaal en informeel, maar ook hecht. Nieuwe bewoners worden opgemerkt, en men kijkt liever de kat uit de boom dan dat men zich opdringt.
Wie benaderbaar is, aanwezig is bij lokale feesten, en zich met oprechte belangstelling verdiept in de dorpscultuur, maakt sneller contact. Dus: mee-aperitieven bij de bar, een donatie voor het patronaatsfeest, een praatje met de pastoor of de slager — dát zijn de bruggen die tellen.
3. Verwar aanwezigheid niet met integratie
De Meilandjes zullen — zoals te verwachten — veel aandacht trekken. Zowel van dorpsgenoten als van andere Nederlanders in de regio. En precies daarin schuilt een risico. Want hoewel een netwerk van landgenoten handig kan zijn voor praktische zaken, is het ook een valkuil: hoe meer je in de Nederlandse bubbel blijft, hoe minder je echt integreert.
Wil je deel zijn van het dorp, dan moet je méér investeren in lokale banden dan in vertrouwde comfortzones. Denk aan vrijwilligerswerk, meedoen aan lokale evenementen, of het volgen van een cursus bij het cultureel centrum.
4. Een luisterend oor opent meer deuren dan een grote mond
Eén van de meest gewaardeerde eigenschappen in dorpsgemeenschappen is bescheidenheid. Italianen hechten aan hun tradities, hun geschiedenis, hun manier van leven. Wie daar met een oordeel naar kijkt — of het nu in woorden of gedrag is — wordt al snel als arrogant ervaren.
Het is dus zaak om de omgeving te observeren, te luisteren naar hoe dingen gaan, en pas daarna te handelen. Dat geldt voor het gebruik van een woning, het aanpassen van een gevel, maar ook voor de manier waarop je je verhoudt tot het openbare leven. Aanpassen is geen verlies van identiteit, maar een vorm van wederzijds respect.
5. Je hoeft geen Italiaan te worden, maar wel een dorpsgenoot
Tot slot: niemand verwacht dat je je volledig aanpast of je afkomst verloochent. Je mag Nederlander blijven, met je gewoontes en eigenheid. Maar wie zijn huis wil omvormen tot een thuis in Italië, moet openstaan voor het ritme van het dorp. Voor de zondagochtendstilte, de spontane praatjes, het gezamenlijke leven op straat.
Juist dat is de kracht van wonen in een Italiaans dorp: je leeft niet naast anderen, maar mét anderen. En wie zich daarvoor openstelt, krijgt er vaak méér voor terug dan ooit gedacht.
Conclusie
De familie Meiland heeft met hun aankoop in Mornico Losana een nieuwe kans gekregen om deel uit te maken van een gemeenschap. De sleutel tot succes ligt dit keer niet in verbouwen, televisieformats of stijlvol inrichten — maar in luisteren, meedoen en oprecht contact maken. En dat geldt voor elke Nederlander die zich wil nestelen in een Italiaans dorp.
Wie Italië niet alleen wil beleven, maar ook wil bewonen, doet er goed aan met open vizier het dorpsleven in te stappen. Want achter elk gesloten luik schuilt een verhaal — als je maar durft aan te kloppen.
💬 Heb je een specifieke vraag over het kopen van een woning in het buitenland? De informatie op deze website is algemeen, maar jouw situatie is uniek. Stuur gerust een e-mail naar info@affidata.nl – ik help je graag verder!