In veel kustgebieden van Groot-Brittannië, zoals Cornwall, Devon en delen van Wales, is de woningmarkt al jaren een bron van conflict. Terwijl tweede woningbezitters uit de stad of het buitenland idyllische dorpen omtoveren tot vakantiebestemmingen, stijgen de huizenprijzen explosief. Hierdoor kunnen lokale bewoners, vooral jongeren en gezinnen, zich geen huis meer veroorloven. Gemeenten en lokale overheden proberen deze trend te keren door strengere maatregelen, waaronder een verdubbeling van de belasting op tweede woningen. Echter, slimme eigenaren proberen nu juridische constructies te bedenken om aan deze lastenverzwaring te ontsnappen.

Waarom willen gemeenten de belasting op tweede woningen verhogen?

De belastingverhoging op tweede woningen is bedoeld om de huizenmarkt toegankelijker te maken voor lokale bewoners en de leefbaarheid in dorpen en kustplaatsen te verbeteren. De problemen die tweede woningen veroorzaken, zijn onder andere:

• Leegstand buiten het seizoen: Veel tweede woningen worden alleen in de zomer gebruikt, waardoor dorpen in de winter half verlaten zijn. Dit heeft een negatief effect op lokale bedrijven en gemeenschapsvoorzieningen.
• Opgelopen huizenprijzen: Omdat tweede woningbezitters vaak kapitaalkrachtiger zijn dan lokale kopers, stijgen de prijzen, en kunnen jongeren en gezinnen geen huis meer kopen.
• Druk op de huurmarkt: In sommige gebieden zijn huurprijzen onbetaalbaar geworden voor lokale inwoners, omdat veel woningen worden gebruikt als vakantiewoning via platforms zoals Airbnb.

Om deze effecten tegen te gaan, overwegen of voeren lokale overheden in Groot-Brittannië een verdubbeling van de gemeentelijke belasting op tweede woningen in.

Hoe werkt de belasting op tweede woningen?

In Groot-Brittannië betalen huiseigenaren gemeentelijke belasting (Council Tax) aan hun lokale overheid. De hoogte hiervan verschilt per gemeente en is afhankelijk van de waarde van de woning. Bij een tweede woning moeten eigenaren normaal gesproken ook Council Tax betalen, maar sommige gemeenten geven korting of rekenen een lager tarief.

Nu willen veel gemeenten echter deze korting schrappen en de belasting op tweede woningen verdubbelen. Dit betekent dat iemand met een tweede huis niet alleen het normale tarief betaalt, maar daarbovenop nog eens hetzelfde bedrag.

Voorbeeld:
Stel dat de gemeentelijke belasting voor een woning £2.000 per jaar is. Als de gemeente besluit om tweede woningen dubbel te belasten, betaalt een eigenaar van een tweede woning niet £2.000 maar £4.000 per jaar.

Ontwijkingstactieken: tweede woning op naam van een kind zetten

Om aan de verdubbeling van de gemeentelijke belasting te ontkomen, proberen sommige tweede woningbezitters hun huis officieel niet langer als ‘tweede woning’ te laten tellen. Een populaire methode is het overdragen van de woning op naam van een kind.

Hoe werkt dit in de praktijk?

1. Overdracht als schenking of verkoop:
   • Een ouder schenkt of verkoopt de woning aan een kind, waardoor het formeel geen tweede woning meer is.
   • Omdat het kind vaak nog geen andere woning heeft, wordt de woning als ‘eerste en enige woning’ beschouwd en valt het niet onder de verdubbelde belasting.
2. Gebruik van trusts en vennootschappen:
   • Sommige huiseigenaren zetten de woning in een trust op naam van een kind. Dit kan fiscale voordelen opleveren en de woning buiten de tweede woning-belasting houden.
   • Een andere methode is het oprichten van een vennootschap waarin het huis als bedrijfsmiddel wordt geregistreerd, waardoor het mogelijk in een ander belastingregime valt.
3. Fictieve hoofdverblijfplaats:
   • Sommige eigenaren beweren dat hun tweede woning eigenlijk hun ‘hoofdwoning’ is door zich daar officieel in te schrijven, zelfs als ze het grootste deel van hun tijd ergens anders wonen.
   • In sommige gevallen worden zelfs kinderen of familieleden officieel ingeschreven in de woning om belasting te ontwijken.

Risico’s en juridische consequenties

Hoewel deze methoden effectief kunnen lijken, zijn er risico’s en mogelijke juridische problemen:

• Schenkbelasting: Als een ouder de woning schenkt aan een kind, kan er schenkbelasting van toepassing zijn.
• Kapitaalwinstbelasting: Als de woning in waarde is gestegen sinds de aankoop, kan de overdracht belasting op vermogenswinst (Capital Gains Tax) triggeren.
• Fraude en boetes: Gemeenten voeren steeds strengere controles uit op eigendomsconstructies. Als blijkt dat een overdracht slechts bedoeld was om belasting te ontwijken zonder dat er een echte eigendomsoverdracht heeft plaatsgevonden, kunnen er forse boetes volgen.

Breder debat over tweede woningen

Het verhogen van de belasting op tweede woningen is slechts een van de maatregelen waarmee Groot-Brittannië probeert om de huisvestingscrisis te beteugelen. Andere maatregelen die worden overwogen of al zijn ingevoerd, zijn:

• Strengere regels voor vakantieverhuur: In sommige steden en dorpen is een vergunning nodig om een woning als vakantieverblijf te verhuren.
• Extra belasting op Airbnb-woningen: Lokale overheden overwegen hogere belastingen voor woningen die structureel worden verhuurd als vakantiehuis.
• Meer sociale woningbouw: Om lokale bewoners een kans te geven op betaalbare huisvesting, wordt er meer geïnvesteerd in sociale huurwoningen.

Conclusie

De belasting op tweede woningen in Groot-Brittannië is een heet hangijzer, vooral in populaire kuststreken zoals Cornwall. Gemeenten hopen dat de verdubbeling van de belasting lokale bewoners helpt, maar eigenaren van tweede woningen zoeken naar juridische achterdeurtjes om deze extra kosten te vermijden. Door eigendommen op naam van kinderen te zetten of creatieve belastingconstructies te gebruiken, proberen ze hun belastingdruk te verlagen.

Toch is het de vraag of dit een duurzame oplossing is. De Britse overheid en lokale gemeenten lijken vastberaden om de huisvestingsproblemen aan te pakken en striktere handhaving en regelgeving in te voeren. Dit conflict tussen tweede woningbezitters en lokale gemeenschappen zal in de komende jaren waarschijnlijk nog verder escaleren.