“Niet bepaald de mensen die in de knel zitten,” zegt staatssecretaris Van Rij – maar volgens Jort Kelder zijn het juist deze mensen die met tranen in de ogen hun geliefde tweede huis moeten verkopen. In zijn column spreekt hij over buren die hun woning in de duinen te koop zetten, slachtoffer van een systeem dat hen meer belasting laat betalen dan ze werkelijk verdienen.
Welkom in het woud van de Nederlandse vermogensbelasting, waar bezitters van een vakantiehuis of een bescheiden verhuurpand langzaam maar zeker de dupe worden van regels die niet sporen met de werkelijkheid.
💸 Fictief rijk, écht geplukt
De kern van het probleem: belasting op een verondersteld rendement, niet op je werkelijke opbrengst. In box 3 ga je ervan uit dat je bijvoorbeeld 7,8 % rendement maakt, ook als je woning leegstaat of flink moet worden opgeknapt. En dat terwijl je over dat fictieve rendement wél belasting betaalt.
Voor veel particulieren is dit frustrerend. Stel: je verhuurt je huis voor een nette prijs, maar moet flink investeren in onderhoud en isolatie. Aan het eind van het jaar blijft er nauwelijks winst over — maar volgens de fiscus ben je ineens ‘rijk’ en betaal je alsof je goud in handen hebt.
🚧 Pogingen tot reparatie stranden in politiek moeras
Onlangs stemde de Tweede Kamer over voorstellen die dit systeem eerlijker moesten maken. Er werd gepleit voor aftrek van onderhoudskosten, een reëlere kijk op leegstand en het meenemen van daadwerkelijke rendementen. Maar al deze voorstellen werden van tafel geveegd.
De staatssecretaris erkent dat er scheefgroei is, maar noemt de uitvoering van zo’n correctie “te ingewikkeld” en “te duur”. Daarmee blijven belastingplichtigen achter met een regeling die misschien eenvoudiger is voor de Belastingdienst, maar bijzonder oneerlijk voelt voor wie jaarlijks duizenden euro’s betaalt zonder daar iets voor terug te zien.
🛠 Tegenbewijsregeling: oplossing of schijnvertoning?
Als tijdelijke tussenoplossing is er nu de zogenoemde tegenbewijsregeling. Daarmee mag je aantonen dat je minder rendement hebt gemaakt dan het forfait. Klinkt hoopgevend, maar er zit een addertje onder het gras: kosten voor onderhoud, verzekeringen of leegstand mag je niet aftrekken.
De regeling kijkt puur naar huurinkomsten minus financieringslasten. Dat klinkt rationeel, maar wie zijn woning fatsoenlijk wil onderhouden en duurzaam wil maken, voelt zich dubbel gestraft. Want je investeert in kwaliteit, maar je krijgt fiscaal geen enkel voordeel.
Ook praktisch zijn er zorgen: de Belastingdienst moet duizenden extra mensen aannemen om al die verzoeken te beoordelen. De vraag is of deze ‘tijdelijke’ regeling tot 2028 uitvoerbaar is — laat staan eerlijk.
🎭 Politiek toneel: de VVD drukt op de rem
Opmerkelijk is de rol van de VVD. Hoewel diverse fractieleden aandacht vroegen voor schrijnende gevallen (zoals monumentale panden of woningen met hoge onderhoudskosten), werd er niets structureels veranderd.
De partij is beducht voor “uitgavenexplosies” en vindt dat de belastingopbrengsten niet onder druk mogen komen te staan. Daarmee blijft de kloof tussen politieke erkenning en daadwerkelijke oplossingen pijnlijk groot.
🌟 En wat gebeurt er na 2028?
In 2028 moet er een nieuw box-3-stelsel komen waarin daadwerkelijk gekeken wordt naar wat iemand werkelijk verdient op zijn vermogen. Of dat op tijd lukt, en of het systeem écht eerlijker wordt, is nog maar de vraag.
Sommige partijen willen liever een eenvoudige vlakke vermogensbelasting (bijvoorbeeld 1,2 % over je spaargeld en beleggingen), maar ook dat heeft haken en ogen. Ondertussen groeit het wantrouwen bij veel belastingplichtigen: is dit nog wel hun overheid?
🌴 Wat betekent dit voor bezitters van een tweede woning?
- Je wordt nu belast op basis van een forfaitair rendement, niet op je werkelijke winst.
- De tijdelijke tegenbewijsregeling laat geen ruimte voor aftrek van onderhoudskosten.
- Politiek is er erkenning van het probleem, maar weinig bereidheid om het echt aan te pakken.
- De regeling geldt tot 2028, daarna moet er een nieuw systeem komen – als alles goed gaat.
🎯 Conclusie: genieten? Eerst langs de fiscus!
Een tweede huis is voor velen een langgekoesterde droom. Een plek van rust, natuur en ontspanning. Maar tegenwoordig hangt er een prijskaartje aan waar je niet voor getekend hebt. De fiscale druk op bezit is in Nederland stevig – en wordt de komende jaren niet structureel verlicht.
Wie een vakantiewoning heeft, zal dus moeten blijven rekenen, documenteren en bezwaar maken. En misschien vooral hopen dat Den Haag uiteindelijk kiest voor een belastingstelsel dat de werkelijkheid weer een beetje recht in de ogen durft te kijken.
👉 Lees ook de originele column van Jort Kelder in het FD:
Overgeleverd aan een fiscale roversbende
💬 Heb je een specifieke vraag over het kopen van een woning in het buitenland? De informatie op deze website is algemeen, maar jouw situatie is uniek. Stuur gerust een e-mail naar info@affidata.nl – ik help je graag verder!