In de meeste VvE’s bestaan ze: de stille werkers. Mensen die vrijwillig, zonder vergoeding en vaak zonder applaus, zorgen dat het gebouw waarin we wonen onderhouden blijft, dat offertes worden opgevraagd, dat de poort open en dicht gaat, en dat er op tijd een notulenverslag klaarstaat.

Ik ken die groep goed — ik hoor er zelf bij. We doen het omdat we vinden dat het moet gebeuren, niet omdat we er onze vrije avonden voor over hebben. We zijn geen juristen, geen bouwkundigen, geen fiscalisten. We proberen gewoon zorgvuldig te handelen, transparant te communiceren en besluiten goed te onderbouwen.

En dan is er soms dat ene lid.
Dat ene lid dat nooit op een schoonmaakdag verschijnt, geen idee heeft hoeveel mailverkeer er bij een subsidieaanvraag komt kijken, maar wel ineens opstaat — of beter gezegd, op de mail springt — wanneer er iets te melden valt.

In mijn geval: een isolatieproject.
De appartementseigenaren wilden hun vloeren laten isoleren, op eigen kosten, buiten de VvE om. De parkeerplaatseigenaren hadden eerder de motoren van het hek en de naamplaatjes in de garage betaald. Alles keurig gescheiden, alles transparant.
Totdat er een mail kwam van een lid dat zich zorgen maakte over de juridische status van de isolatie. Want, zo schreef hij, “juristen smullen van dit soort situaties”.

Hij is makelaar.
En dat vermeld ik niet zomaar, want zijn bezwaren kwamen niet vanuit betrokkenheid, maar vanuit beroepsmatige autoriteit. De toon was die van de expert die het beter weet — de man die zijn klant wil behoeden voor een misstap. Alleen: dit was geen klantrelatie. Dit was een VvE waarin iedereen evenveel stem heeft.

Wat er vervolgens gebeurt, is herkenbaar in veel verenigingen.
De vrijwilliger voelt zich aangevallen.
De ‘deskundige’ voelt zich niet gehoord.
En voor je het weet, is een technisch onderwerp veranderd in een communicatief mijnenveld.

Je kunt dan twee dingen doen: terugmailen met dezelfde felheid (ik geef toe, dat heb ik even gedaan), of het dossier tot op de bodem uitzoeken — met aannemer, verzekeraar en advocaat erbij — en gewoon zorgen dat alles klopt.

Dat laatste heb ik gedaan. Niet om iemand ongelijk te geven, maar om te voorkomen dat emotie het wint van inhoud.

Toch blijft er een zekere ironie hangen.
De mensen die de poortmotoren laten vervangen, de storingen oplossen en de subsidies regelen, zijn vrijwilligers.
De mensen die vanuit hun beroep roepen dat het juridisch “een puinhoop” is, komen zelden opdagen bij de ALV.

Het zegt iets over deskundigheid.
Soms is weten hoe het hoort, precies wat je belemmert om te zien hoe het werkt.

En misschien is dat wel de kern van elke VvE:
je hoeft niet overal verstand van te hebben, maar een beetje vertrouwen doet soms meer voor de leefbaarheid dan alle juridische kennis bij elkaar.

💬 Heb je een specifieke vraag over het kopen van een woning in het buitenland? De informatie op deze website is algemeen, maar jouw situatie is uniek. Stuur gerust een e-mail naar info@affidata.nl – ik help je graag verder!